لطفا اونایی که باید بخونن ، بخونن

چند کلام نغز از گلستان سعدی در باب نوع برخورد با دشمن

هرکه با دشمنان صلح کند ، سرِ آزار دوستان دارد

بِشُوی ای خردمند از آن دوست ، دست

که با دشمنانت بُوَد هم نشست

*****

نصیحت از دشمن پذیرفتن ، خطاست و لیکن شنیدن رواست . تا به خلاف آن ، کار کنی ، که آن عین صواب است

 حذر کن زانچه دشمن گوید آن کن

که بر زانو زنی دست تغابن

گرت راهی نماید راست چون تیر

ازو برگرد و راه دست چپ گیر

*****

دشمن چو از هر حیلتی فروماند ، سلسله ی دوستی بجنباند . پس آنگه به دوستی کارهائی کند که هیچ دشمن نتواند

*****

سرِ مار به دشمن بکو که از احدی الحسنیین خالی نباشد . اگر این غالب آمد ، مار کشتی و گر آن ، از دشمن رَستی.

به روز معرکه ایمن مشو زخصم ضعیف

که مغز شیر برآرد چو دل ز جان برداشت

*****

فریب دشمن مخور و غرور مداح مَخَر ، که این دام زَرق نهاده است و آن دام طمع گشاده . احمق را ستایش خوش آید چون لاشه که در کَعبش دمی فربه نماید .

ألا تا نشنوی مدح سخنگوی

که اندک مایه نفعی از تو دارد

که گر روزی مرادش بر نیاری

دوصد چندان عیوبت بر شمارد

*****

هرکه را دشمن ، پیش است ، اگر نکُشَد دشمنِ خویش است

سنگ بر دست و مار ، سر برسنگ

خیره رأیی بُوَد قیاس و درنگ