اینم یک شعر زیبا از شاعری که اسمش را نمی دانم

باید که شیوه سخنم را عوض کنم

          شد شد اگر نشد دهنم را عوض کنم

گاهی برای خواندن شعرم لازم است

                  روزی سه بار انجمنم را عوض کنم

از ترس انجمن که در آن شعر خوانده ام

                   آنگه مسیر آمدنم را عوض کنم

در راه اگر به خانه یک دوست سر زدم

                  این بار شکل درزدنم را عوض کنم

وقتی چمن رسیده به اینجای شعر من

                  باید که قیچی چمنم را عوض کنم

شعرم اگر به ذوق تو باید عوض شود

                  باید تمام آنچه منم را عوض کنم

پیراهنی به غیر از غزل نیست در برم

                 گفتی که جامه کهنم را عوض کنم

دستی به جام باده ودستی به زلف یار

                 پس من چگونه پیراهنم را عوض کنم

مرگا به من که با پر طاووس عالمی

                یک موی گربه وطنم را عوض کنم

وقتی چراغ مه شکنم را شکستند

               باید چراغ مه شکنم را عوض کنم

عمری به راه نوبت ماشین نشسته ام

              امروز می روم لگنم را عوض کنم

تا شاید اتفاق نیفتد از این به بعد

              روزی هزار بار فنم را عوض کنم

با من برادران زنم خوب نیستند

              باید برادرهای زنم را عوض کنم

دارد قطار عمر به کجا می برد مرا

               یا رب عنایتی ترنم را عوض کنم

ورنه ز هول مرگ زمانی هزار بار

               مجبور می شوم کفنم را عوض کنم