شعشعه ی عشق
صبح دمی مُهر به سجاده گفت بانگ اذان ، موقع گفت و شنفت
وقت سحر چون که مؤذّن دمد سور انا الحی ّ خدای صمد
شور و خروشی به دلم جا کُند مرغ دلم یکسره آوا کند
وقت سحر مرد خدائی ّ ما دست بشوید ز همی خوابها
بستر گرمش چو رها می کند عزم ، پی ِ نور و صفا می کند
آب وضو چون که سرازیر شد یکسره نور است که لبریز شد
بانگ « خداوند بزگ استِ » او می کند از صدق ، فضا شست و شو
فوج به فوج است مَلَک ، رهسپار طوف کُنانند چو مرغ بهار
یکسره نور است که ساطع شود بندگی و عشق مشعشع شود
جبهه ی نازش چو بر من نهد چون دم ِ عیسی به تن می دمد
اشک ، سرازیر چو شد از سرش خیل ملایک به دور و برش
ذکر « الهی ببخشا مرا » ورد زبانش چو مرغ هوا
یکسره عالم همه دنبال او سُبحه کنان ، پی روی بر قال او
گفت به مُهر از سر مستی ّ و شور سُبحه و سجاده ی غرقه به نور
این همه آذین سماء و زمین وین همه غِلمان و مَلَک ، حورِ عین
این همه شور و شعف و شاد باش کز قِبَلِ ذکر لبش کشته فاش
شعشعه ی عشق خداوندی است مرتبه ی کَوس انا الحقّی است
شاعر : علیرضا مطلب
اینم یک شعر زیبا از شاعری که اسمش را نمی دانم
باید که شیوه سخنم را عوض کنم
شد شد اگر نشد دهنم را عوض کنم
گاهی برای خواندن شعرم لازم است
روزی سه بار انجمنم را عوض کنم
از ترس انجمن که در آن شعر خوانده ام
آنگه مسیر آمدنم را عوض کنم
در راه اگر به خانه یک دوست سر زدم
این بار شکل درزدنم را عوض کنم
وقتی چمن رسیده به اینجای شعر من
باید که قیچی چمنم را عوض کنم
شعرم اگر به ذوق تو باید عوض شود
باید تمام آنچه منم را عوض کنم
پیراهنی به غیر از غزل نیست در برم
گفتی که جامه کهنم را عوض کنم
دستی به جام باده ودستی به زلف یار
پس من چگونه پیراهنم را عوض کنم
مرگا به من که با پر طاووس عالمی
یک موی گربه وطنم را عوض کنم
وقتی چراغ مه شکنم را شکستند
باید چراغ مه شکنم را عوض کنم
عمری به راه نوبت ماشین نشسته ام
امروز می روم لگنم را عوض کنم
تا شاید اتفاق نیفتد از این به بعد
روزی هزار بار فنم را عوض کنم
با من برادران زنم خوب نیستند
باید برادرهای زنم را عوض کنم
دارد قطار عمر به کجا می برد مرا
یا رب عنایتی ترنم را عوض کنم
ورنه ز هول مرگ زمانی هزار بار
مجبور می شوم کفنم را عوض کنم
