شعشعه ی عشق

صبح دمی مُهر به سجاده گفت                   بانگ اذان ، موقع گفت و شنفت

وقت سحر چون که مؤذّن دمد               سور انا الحی ّ خدای صمد

شور و خروشی به دلم جا کُند                    مرغ دلم یکسره آوا کند

وقت سحر مرد خدائی ّ ما                      دست بشوید ز همی خوابها

بستر گرمش چو رها می کند                     عزم ، پی ِ نور و صفا می کند

آب وضو چون که سرازیر شد                       یکسره نور است که لبریز شد

بانگ « خداوند بزگ استِ » او              می کند از صدق ، فضا شست و شو

فوج به فوج است مَلَک ، رهسپار                طوف کُنانند چو مرغ بهار

یکسره نور است که ساطع شود                  بندگی و عشق مشعشع شود

جبهه ی نازش چو بر من نهد                  چون دم ِ عیسی به تن می دمد

اشک ، سرازیر چو شد از سرش                  خیل ملایک به دور و برش

ذکر « الهی ببخشا مرا »                    ورد زبانش چو مرغ هوا

یکسره عالم همه دنبال او             سُبحه کنان ، پی روی بر قال او

گفت به مُهر از سر مستی ّ و شور            سُبحه و سجاده ی غرقه به نور

این همه آذین سماء و زمین                 وین همه غِلمان و مَلَک ، حورِ عین

این همه شور و شعف و شاد باش      کز قِبَلِ ذکر لبش کشته فاش

شعشعه ی عشق خداوندی است           مرتبه ی کَوس انا الحقّی است

شاعر : علیرضا مطلب